Jeanne Louise Calment bilinen en uzun yaşamış insandı. Tam olarak 122 yıl ve 164 gün. Görünüşe göre, Madam Calment'ın hayatı ve yaşama biçimi pek çoğumuza ilham kaynağı olacak.

Jeanne, 21 Şubat 1875'te Fransa'nın Arles şehrinde doğdu. Eyfel Kulesi inşa edildiğinde, 14 yaşındaydı. O vakitler Vincent Van Gogh'la tanıştı. 1988'de yapılan röportajda, Jeanne Vincent'ın kirli, kötü giyimli ve nahoş olduğunu söyledi.

85 yaşındayken eskrim yaptı ve 100 yaşına geldiğinde hala bisikletine biniyordu. Jeanne 114 yaşındayken, hayatı hakkında bir filmde rol aldı; 115'de kalçasından bir operasyon geçirdi ve 117'de sigarayı bıraktı (1896'da 21 yaşında başladı). Görünüşe göre, sigaradan vazgeçme sebebi sağlık sorunlarından dolayı değildi. Ama neredeyse kör olduktan sonra birisinden sigarasını yakmasını istemekten hoşlanmadı.

1965 yılında Jeanne 90 yaşındaydı ve mirasçısı yoktu. André-François Raffray adlı 47 yaşındaki bir avukata dairesini satmak için bir anlaşma imzaladı. Öldükten sonra dairesini miras bırakması koşuluyla ayda bir 2.500 frank ödemeyi kabul etti. Ancak, Raffray Jeanne'ye 30 yıldır para ödemekle kalmadı, aynı zamanda 77 yaşındayken ondan önce öldü. Onun dul eşi Madam Calment'e ödeme yapmaya devam etmek zorunda kaldı.
 

Son günlerine kadar Jeanne akıl sağlığını korudu. 120. doğumgününde gelecekten ne beklediği sorulduğunda, "çok kısa bir yaşam" yanıtını verdi.

Jeanne Calment'ten tavsiye edilen hayat ve yaşam kuralları:
 

• 'Genç olmak bir zihin halidir, kişinin vücuduna bağlı değildir.
• Aslında hala genç bir kızım, ve son 70 yıldır hiç bu kadar iyi görünmemiştim.’
• 'Sadece bir kırışıklığım var ve onun üzerinde oturuyorum.’
• 'Tüm bebekler güzeldir.'
• 'Sanırım yüce Tanrı tarafından bu Dünyada unutuldum.’
• ’Şaraba aşığım’
• ’Her zaman gülümse. Uzun yaşamın sırrını böyle açıklarım.’
• ’Değiştiremeyeceğiniz şeyler hakkında endişelenmeyi bırakın.’
• ’Hayata karşı yaşama sevincim ve büyük bir iştahım var, özellikle tatlılara karşı.’
• ’Asla rimel kullanmam. Çoğunlukla gözlerimden yaş gelene kadar gülerim.’
• ’Gözlerim görmüyor, kulaklarım duymuyor ve kötü hissediyorum, ama her şey yolunda.’
• ’Sanırım kahkahalarla öleceğim.’
• ’Güçlü bacaklarım var, ama dürüst olmak gerekirse, paslanmaya ve biraz bükülmeye başladılar.’
• ’Elimden geldiğince zevk aldım. Yaptığım hiçbir şeyden ahlaki ve vicdani olarak pişmanlık duymadım. Çok şanslıydım.’
• (Bir röportajın sonunda, bir sonraki yıl tekrar görüşeceğini umduğunu söyleyen gazeteciye yanıt olarak:): ’Neden olmasın? O kadar da yaşlı değilsin, hala burada olacaksın.’